Maandag 11 maart!

🖤❤️💚

Na een rustige zondag, mochten we vandaag weer naar de school!

Wat keken we er weer naar uit, om weer naar de kinderen toe te gaan.

Voor Moos & Careltje was het al eventjes geleden, maar het voelde alsof ze nooit weg waren geweest.

De kleintjes kwamen uit de klassen aangerend en we werden hartelijke begroet! Sommigen gilden al vanaf ver en mama deelde samen met Albert de Porridge uit.

De kinderen hadden netjes allemaal hun button op en zo leren we iedere dag steeds wat meer namen. Zelfs de allerkleinsten uit de playgroup weten nu onze naam en dat is zo schattig.

Als de kleintjes hun Porridge op hebben, moeten ze de beker in de lege teil gooien. De bekers worden echt helemaal leeggedronken, dus er blijft niets over. Zoals ik al vaker heb gezegd, is voor de meeste kinderen dit hun eerste maaltijd van de dag. Porridge is een hele voedzame, warme pap. Je kunt het een beetje vergelijken met havermout.

Al snel hadden we weer een teil vol afwas, dus deden we dat gezellig met elkaar. In de keuken waren ze alweer druk bezig met de lunch. De rijst zat al in de ketels en werd gekookt.

Job en Carel hadden helaas geen hout voor de foodstore, dus besloten ze iets bij het uitgifteloket te repareren. Daar lag namelijk een heel dun en kapot dak op die nodig aan vervanging toe was. Helaas moeten we echt geduld hebben en een beetje meegaan met de Keniaanse cultuur.

Dat betekent: Improviseren met wat je hebt en wat er die dag is.

Zo hadden we vanmorgen bijvoorbeeld geen stroom en was de afspraak die we hadden gemaakt over de komst van het hout ook niet heel veel waard blijkbaar. 😬

Helaas dus nog even wachten, maar de jongens hebben de Keniaanse cultuur al helemaal door en begonnen met frisse moed aan twee nieuwe klussen. Ze hebben vandaag het uitgifteloket gemaakt en een leuk spel! 😊 

Het is nog niet helemaal af, maar ze zijn al een eind op weg. Boter, kaas en eieren! Hoe origineel?

De dames besloten de klassen af te gaan, om foto’s voor de sponsors en groepsfoto’s van de klassen te maken. Ook hebben we werkjes uitgedeeld. 📸 

Dit ging echt heerlijk snel omdat we nu met z’n drieën zijn! Mama gaf alle kinderen een button met de naam erop, Moos maakte de foto & Piek werkte de klassenlijsten bij. 🩵🤍💙

In een rap tempo hadden we Grade 3 tot Grade 8 op de foto, maakten we leuke klassenfoto’s en vloog de tijd echt voorbij!

De kinderen kregen na de foto een lekkere lolly en deze werd hartelijk in ontvangst genomen. 🍭 

Het was alweer lunchtijd en al snel kwamen alle kinderen voor hun bordje met eten. Vandaag kregen ze er weer een heerlijk stuk fruit bij. Kijk ze maar eens genieten op het filmpje. 😋 

Sommigen bewaarde hun fruit voor het laatste, andere aten het eerst op.

Ook zag ik dat sommige hun rijst boven op hun stuk fruit probeerde te krijgen en er zo heerlijk van zaten te genieten. In de klassen is het dan vaak ook gewoon stil, zitten de kinderen lekker te genieten. 😃

Na de lunch brengen ze één voor één hun bordje terug naar de keuken en kan team afwas weer afwassen.

De kinderen vinden het erg leuk om de bordjes terug te komen brengen naar de keuken en sommigen zie je wel 3 of 4 keer met een stapel aankomen lopen. Vaak zijn dit dezelfde kinderen en de ondeugende ogen spreken boekdelen. 😃😃

Grade 7 & Grade 8 zijn echt de oudste kinderen van de school en deze dragen zoals je ziet een ander uniform. De meisjes dragen de ‘ruitrokjes’ en ze zien er altijd keurig netjes uit.

Deze kinderen komen hier uit de wijk en zijn echt ontzettend arm. De meeste kinderen hebben dan ook geen eigen schoolmaterialen… Daarom hopen we dat jullie ons, maar vooral de kinderen hiermee willen helpen. We hopen vanavond een actie online te zetten voor de schoolmaterialen, voor zowel kinderen als leraren.

Sefu is een jongen uit Grade 8 en vanaf het begin al een hele spontane, leergierige jongen.

Eigenlijk valt hij ons altijd op en maakt hij ook altijd een praatje. Een hele geïnteresseerde jongen, die vaak ook informeert hoe het met ons gaat. Vaak vraagt hij ook wanneer de rest van de familie weer komt.

Hij komt uit een heel arm gezin en is blij dat hij iedere dag naar de school mag komen. Sefu kan heel goed armbandjes maken en wij kochten wat materialen voor hem. Vandaag kwam hij trots aanlopen en haalde uit zijn zak 5 mooie handgemaakte armbandjes. 

Met onze namen erin, Bianca, Moos, Job, Pieke en Carel.

(Zie de foto voor het resultaat!) 

🖤❤️💚

Wil je een armbandje bestellen met een naam erin? Laat het ons zeker weten! Sefu maakt ze met liefde. 🤎

In de middag besloten we nog met Jayden langs de dokter te gaan! Zoals we jullie eerder vertelden kregen we foto’s doorgestuurd en deze zagen er niet goed uit.

We kwamen net aanrijden, toen Patroba, de dokter, net weg wilde rijden. Gelukkig zag hij ons aankomen en zaten we al snel in zijn praktijkruimte. Met liefde stond hij Emmah te woord en zo kon zij haar zorgen delen over de kleine Jayden. Na een inspectie kwam naar voren dat Jayden therapie nodig heeft. Omdat hij zo erg verbrand is, kan hij zich dus moeilijk bewegen. Daardoor worden zijn spieren een soort stram, wat erg uit kan pakken als hier niets aan gedaan wordt.

Helaas is Patroba hier niet erg gespecialiseerd in, dus maakte hij wat foto’s en gaat hij dit delen met collega’s. We hopen en bidden voor de kleine Jayden dat de nodige hulp die hij mag krijgen, mag helpen.

Na het bezoek aan de dokter, besloten Mama & Pieke langs de man te gaan met het winkeltje van afgelopen zaterdag. Zijn naam wist ik niet, maar we noemden hem de man met de Bijbel. Hij zat in zijn stoel voor zijn hutje en staarde wat voor zich uit. Toen hij ons zag aankomen werden we hartelijk begroet!

Felix heet hij! Er hingen buiten aan zijn shopje wat souvenirs en hiermee verdient hij dus geld om rond te komen. Hij liet ons heerlijk onze gang gaan en drong niks op.

We wezen aan wat we wilden hebben en hij gaf ons meteen een eerlijke prijs. We besloten alles te nemen, om mee naar Nederland te nemen en daar te verkopen voor onze stichting. Toen we afrekenden, gaven we hem een boek wat we vanuit NL hadden meegenomen.

De Christenreis van John Bunyan. Hij nam het boek met grote, dankbare ogen aan. Hij bladerde wat door het boek en bewonderde de mooie platen in het boek.

We vroegen hem of hij het boek kon, maar dat was helaas niet zo. We raakten aan de praat en vertelden hem er wat over en, in ons gebrekkige Engels midden op staat, spraken met hem over de brede en de smalle weg.

De man vertelde ons in alle eenvoud dat er veel mensen zijn die niets van God af willen weten en in de veronderstelling leven dat er geen einde aan deze wereld komt. Ze leven vol vreugde, vol van het hier en nu in deze wereld. Ze genieten van hun auto, hun huis en hun geld.

Maar als de Heere je de weg gaat wijzen, door middel van Gods Woord… en de Heere dat wil zegenen, dan gaan je ogen ervoor open.

Hoe bijzonder was het! De man met het boek ‘De Christenreis’ in zijn bruine handen. Vol overtuiging liep hij een stukje naar de weg en wees hij met zijn handen… Twee wegen! Deze weg, waarbij hij wees naar de zandweg. En die weg en hij wees naar de grote verharde weg.

‘Als de Heere je de weg wil wijzen, door middel van het Woord, dan zit je goed’ zei hij.

‘Maar dat willen we niet als zondige mensen! Ik bid iedere dag of de Heere mij, maar ook de andere mensen hier om mij heen op de goede weg wil houden.’ vertelde hij ons daarna.

Wat een indrukwekkend moment om zo de dag af te mogen en te kunnen sluiten. Iedere dag worden we opgeslokt door de beelden die we zien, de dingen die we meemaken. Maar deze gesprekken, zo ongepland, zijn echt heel bijzonder om op terug te zien. 

We bidden of de Heere de woorden wil zegenen die er gesproken zijn en ook met deze bijzondere Felix wil zijn. We wilden graag weten naar welke kerk hij gaat, hier in Kenia. Hij nodigde ons uit voor een dienst, maar dan zouden we helaas alweer naar huis gaan. Woensdagmorgen 09:00 was er ook een dienst, zei hij. We waren van harte welkom! Ik vroeg hem hoeveel mensen er ongeveer zouden zijn. ‘Dat ligt eraan’, zei hij, ‘als God ze stuurt…’

 🇰🇪 

Hier is het alweer aardig donker en gaan we alweer bijna naar bed.

We willen iedereen heel erg hartelijk bedanken voor het medeleven en de lieve berichten die we toegestuurd krijgen.

We hopen morgen bij gezondheid weer vroeg naar school te gaan en 430 pannenkoeken te bakken.

Pannenkoeken, een heerlijke Nederlandse lekkernij, waarvan de kids echt zo van genieten.

 🥞 

Als het goed is hoopt Joan (onze websitebouwer) vanavond de actie online te zetten!

Helpt u mee? Klik hier om naar de actie te gaan.

Een hele lieve groet,

Mama, Moos, Carel, Job & Piek