Maandag 4 Maart | Vanuit Kenia

Onze eerste officiële dag op de school vandaag!

Na een rustige zondag, mochten we vanmorgen uitgerust wakker worden.

Gisteren hebben we met de diensten van thuis meegeluisterd en was het verder een fijne rustdag.

Wel kregen we wat bezoek. Namelijk apen & kakkerlakken.

Tussen de diensten door zaten we heerlijk te lezen, toen we ineens een hoop lawaai hoorde.

Mama dacht dat Job de koffers aan het rollen was, want het was echt een hard geluid.

Wat bleek, het hele dak zat vol met apen.

Snel renden we naar binnen en sloten we de deuren! Job nam een kijkje in de tuin en Pieke stond oog in oog met een joekel van een aap. Bokito uit Blijdorp was er niks bij…

Zelfs Job schrok ervan! Gelukkig schrok de aap van ons gegil en vertrok hij snel!

Omdat we ze niks te eten hadden gegeven, kwamen ze gelukkig ook niet meer terug.

In de avond hadden we twee bezoekers in de keuken, twee lekkere dikke kakkerlakken.

Oh en ik kan je vertellen, dat wil je echt niet!

Zaterdag hadden we nog met Moos gebeld (ze hoopt volgende week te komen) en met enige trots verteld dat er hier echt geen ongedierte zat! Ze kon gerust komen.

Iets te vroeg gejuicht haha. (Als ze dit leest, annuleert ze waarschijnlijk haar ticket).

Gelukkig hadden we Job, onze superheld mee. Want hij heeft ervoor gezorgd dat de twee ‘krokkies’ buiten verder mochten leven.

Vanmorgen ging al vroeg de wekker. Eigenlijk hoefden we geen wekker te zetten, want we hadden enorm veel zin in vandaag. Om 06:00 uur ging de wekker en om 07:00 uur zaten we al op de motor.

Job met een grote koffer achterop, vol met gereedschap. Mama bij Arie achter op de brommer & Pieke met samengeknepen billetjes achter Job & Arie aan.

Phoe! Het is best eng hoor. De eerste 15 minuten rij je alleen maar op een onverharde weg, die vol met steentjes ligt. Daarna de verharde weg op, proberen tussen de tuktuks en andere motors je weg zien te vinden.

Na een rit van 30 minuten kwamen we veilig aan in de wijk en reden we het schoolplein op.

De kinderen waren er allemaal al, in de Ruth’s Shelter keuken was het een en al bedrijvigheid.

Omdat het maandag was, moesten alle kinderen inclusief de leraren op het schoolplein verzamelen.

Al snel arriveerden er nog twee Nederlanders en met elkaar maakten de we de weekopening mee, een soort ceremonie. De vlag werd gehesen en het Keniaanse volkslied werd gezongen.

Daarna werden wij zeer hartelijk welkom geheten en toegezongen.

Vervolgens werd er uit de Bijbel voorgelezen, namelijk Psalm 1. De kinderen stonden daar in de brandende zon, aandachtig te luisteren. Aansluitend werd er gebeden en werden de kinderen ook nog toegesproken.

Toen moesten wij een voor een naar voren komen en had de directeur een cadeautje voor ons. De dames kregen een Keniaanse vlag om hen heen en de twee heren een shirt aan.

Na een groepsfoto, gingen de kinderen weer naar hun klas.

Wij hadden daarna een korte vergadering en het ook even over de toekomstige plannen gehad. Zoals velen van jullie weten, zijn wij hard aan het sparen voor een ‘diningroom’.

Makkelijker gezegd: een overkapte veranda, recht tegenover de keuken.

Hieronder kunnen de kinderen uit de zon de dag openen en hun eten op eten. Maar ook zeker in het regenseizoen is dit heel fijn!

Daarvoor moet alleen wel heel veel geregeld worden en we zijn dan ook heel blij met de hulp van een wijze, verstandige man, die al een poosje langer in Kenia komt en heel goed met de directeur over weg kan.

Helaas vliegt Gertjan vanavond alweer naar huis, maar zijn dochter Mirte is nog een poosje in Kenia en zal dus ook wat dagen op de school komen helpen!

De kleinste kinderen kwamen al aan voor een beker Porrdige en al snel hadden we weer teilen vol met afwas.

Job maakte de tafel, waarvan de wielen helaas gesneuveld waren. Gelukkig had Job de wielen meegenomen vanuit NL en binnen no-time zaten er weer nieuwe wielen onder. Naast de keuken zit de foodstore, hierin wordt al het eten opgeslagen.

Helaas is er best veel ongedierte, dus gaat Job aankomende dagen een kast maken, met planken en een deur erin, zodat de boel netjes op slot kan. Daarvoor ging Job op pad voor hout!

Mama & Pieke hielpen met de afwas in de keuken en we hadden vanuit NL de bekende Optidee ‘Speedy’ meegenomen. Een superfijne, handige schuurspons. Wat waren de dames er blij mee!

Doordat we met meerdere waren, was de afwas zo gefikst.

We bakten voor het Ruth’s Shelter keukenpersoneel een omelet en kochten wat brood langs de weg. Naast de school zit een winkeltje, waar je alles per stuk kan kopen.

Voor het schoolhek zijn inmiddels een aantal huisjes gebouwd en er was een moeder verse vis aan het bakken. Zo leuk allemaal om te zien, puur natuur! We kochten er een aantal voor het keukenpersoneel en deze werden meteen opgesmikkeld.

Al snel was het lunchtijd en werden de bordjes vol geschept. Dit keer hadden alle kinderen een lekkere, grote lemon bij hun bordje met rijst, deze werd gretig opgegeten. Het is dat de schil niet opgegeten kan worden, maar al snel hadden we lege bordjes & heel veel uitgeholde lemons.

We namen een kijkje tijdens de lunch bij de kleine kinderen, hoor ze smikkelen. Zo aandoenlijk om te zien, hoe enorm ze genieten van hun maaltijd.

Na het eten was het opnieuw tijd voor de afwas! De kleinste kinderen deden een dutje. Ook dit keer even om het hoekje gekeken, ze waren echt in een diepe slaap. Het is echt ontzettend warm, zelfs voor de Kenianen zelf, dus ze waren er echt aan toe.

We vertelden de drie juffen van de kleinste klassen, dat we morgenochtend meteen in deze drie klassen komen beginnen met: foto’s maken van de kinderen en een leuk werkje voor de kinderen hebben.

Misschien is het jullie al opgevallen, want in de drie kleinste klassen liggen sinds kort tegels. Dit is voor de kinderen veel fijner en schoner. En zoals jullie zien, zijn de nieuwe stoeltjes & tafels met heel veel blijdschap in gebruik genomen!

We deden nog een rondje langs alle klassen! Sommige leraren waren aan het lesgeven, andere leraren controleerden het huiswerk van de kids. In Grade 6 was er een leraar aan het handwerken, het werd een heel kunstwerk.

We bleven bij juf Lumumba even in de les. Ze waren met taal bezig en al snel werd de stof van de ochtend herhaald. De juf had namelijk over Jona aan de kinderen verteld en er werd een mooi lied over gezongen.

Ook lieten de kinderen vol trots hun tekening zien, die ze bij dit Bijbelverhaal gemaakt hadden.

Het was fijn om te zien, hoe de juffrouw de kinderen uit de Bijbel onderwijs probeert mee te geven. Naast de maaltijden en het gewone onderwijs, is het Bijbelse onderwijs wel het allerbelangrijkste wat we de kinderen mee willen geven.

Job besloot nog een ritje te maken voor hout, want vanuit NL heeft hij ijzeren steunen meegenomen. Deze kunnen aan de muur bevestigd worden en hij wil daarop van hout, een soort bank aan de muur maken.

In de keuken waren ze bijna klaar met schoonmaken en we maakten wat afspraken voor aankomende dagen.

Linda, een van de dames van het Ruth’s Shelter keukenpersoneel, verkoopt in de avonduren na het werk in de keuken, verse vis. We vonden het wel een leuk idee om morgen bij de Ugali, voor al het personeel een verse vis te kopen. We zijn heel benieuwd! Dit vinden ze echt heel speciaal en zien ze echt als een cadeau.

Omdat het best snel donker is, besloten we richting het verblijf te gaan. Onderweg zijn we nog gestopt voor het kopen van souvenirs en we zijn leuk geslaagd! Handgemaakte zebra’s, manden, schalen en nog veel meer leuks. Dit hopen we na onze reis te gaan verkopen met de opbrengst voor stichting Ruth’s Shelter.

Op de terugweg bestelden we bij een winkeltje een veger en blik, een dweilstok en wat plastic opbergkratten. Dit willen we morgen allemaal in de drie kleinste klassen gaan brengen, zodat daar ook een beetje meer structuur komt.

We hebben ontzettende leuke werkjes speciaal voor de kleinste kinderen, en morgen mogen ze op de foto!

Dat is natuurlijk heel spannend, maar na de foto trakteren we ze allemaal op een lekkere grote lolly. We kochten nog wat fruit voor in onze yoghurt morgenochtend en toen waren we weer bij ons verblijf.

Het was een warme, intensieve maar zeer bijzondere dag. Ook hier in Kenia, ervaren we dat we iedere dag bewaard moeten worden.

We mogen terugblikken op fijne momenten met de kinderen, het onderwijzend personeel en het Ruth’s Shelter keukenpersoneel.

Er is weer veel gebeurd, in de afgelopen periode, toen wij niet aanwezig waren in Kenia. Bijvoorbeeld bij Ruth, ons allereerste contactpersoon en eigenlijk de moeder waarmee het allemaal begonnen is, heeft een maand terug haar lieve man moeten verliezen en blijft achter met haar kinderen. Een hele grote zorg voor haar, maar we zien ook dat ze echt kracht mag krijgen om dit grote verlies te dragen.

Ook zagen we Jayden, het zoontje van Emmah, van het keukenpersoneel. Hij is een poosje terug zeer ernstig verbrand en nog geen 3 jaar oud. Maar het mag gelukkig goed met hem gaan en hij gaat zelfs naar school!

Hij zit nu in de playgroup, de kleinste klas op de Petals.

Of onze lieve vriend Alfred, de kok van Ruth’s Shelter. Ondanks zijn ernstige ziekte, mag hij er gelukkig nog zijn. Hij helpt veel in de keuken of betekent iets voor de kinderen in de klassen.

We mogen opmerken dat er voor de mensen hier in Kenia ook echt gezorgd wordt!

Namens ons alle drie,

Een hele lieve warme & zonnige groet vanuit Kenia