Maandag 9 Oktober

Maandag 9 October’ Kenia!

🖤❤️💚

De wekker ging vanmorgen om 06:30! We zouden namelijk om 07:30 op school zijn, want iedere maandagmorgen openen ze dag met een soort ceremonie.

Alle kinderen staan dan op het schoolplein opgesteld per klas, en dan beginnen ze de dag.

Toen we aankwamen rijden, waren ze net allemaal opgesteld en waren ze aan het zingen. ‘Dit is de dag’ & een mooi lied over vader Abraham werd er gezongen.’

Daarna kwam er een leerling naar voren, Matthew en hij mocht deze morgen uit de bijbel voorlezen.

Hij las voor uit de kinderbijbel van van Dam. Over het verloren schaap! Het was fijn om te zien, hoe meegebrachte bijbels gebruikt worden!

Hij las een aantal zinnen, en daarna moesten de kinderen het nazeggen. Zo onthouden de kinderen wat er voorgelezen werd. Ook werd er uit de bijbel voorgelezen in het Swahili. Dat is de taal die ze spreken.

Na het bijbelverhaal kwam de head teacher aan het woord. Hij nam de week door, alle kinderen luisterde aandachtig..

De examens zijn begonnen deze week, en hij vertelde de kinderen dat ze goed hun best moeten doen. 🙂

Ze moesten niet alleen hard werken, maar ook slim! Dat was zijn advies. 😉

Hij vertelde dat er bezoek was uit NL, en zo werden we hartelijk gegroet. 🤎

Met een mooi lied gezongen door alle kinderen, werden we welkom geheten.🖤❤️💚

We moesten naar voren komen, en wij mochten daarna de kinderen begroeten.

Ook werd verteld dat de kinderen morgen een nationale vrije dag hadden. Alle scholen zijn dan gesloten, maar omdat wij nu uit NL er zijn kunnen de kids toch naar de school komen.

Er wordt voor ze gekookt & we kunnen nu leuk spelletjes spelen. 🙂

Na de ceremonie hebben we alle leraren begroet, en gingen we snel naar de keuken. 🙂

Hier waren ze al druk bezig! 🧑🏿‍🍳 👩🏽‍🍳

Zoals jullie al wisten, moeten ze nu 2 mensen missen in de keuken.

Annah omdat ze bevallen is van een meisje. 🩷

En Emmah omdat ze thuis is voor Jayden. Het verbrandde jongetje.

💙

Dus ze konden wel wat hulp gebruiken in de keuken….. 👩🏽‍🍳

De kookpotten stonden al vol! De ene met porridge, de andere met water voor de rijst.

Mama vulde al de bekers met Porridge & maakte eerst kennis met 2 ratten. 🫨

Die hadden lekker een weekendje gelogeerd in de bekers. 😜

En Job mocht de rijst wassen. 👀

Al snel waren alle bekers gevuld met heerlijke voedzame porridge, en kwamen de eerste kinderen al hun beker halen.

Wat leuk was het om te zien, dat ze allemaal hun button om hadden. ❤️💚

Deze buttons hebben we in april gegeven, met een sticker met hun naam erop.

Zo hoeven we niet continue te vragen: ‘hoe heet jij ook al weer’? 😉

Leuk voorval vanmiddag:

( kinderen maar vooral ouderen lijken best op elkaar, en we maken met zoveel mensen kennis. Dat we soms heeeeeel soms even moeten denken wie het ook al weer was. 🤔

Zo waren we dus vanmiddag in de wijk, toen er een hele lieve vrouw naar ons toe kwam. Met zo’n bekend gezicht, maar we alle drie niet konden plaatsen wie het was en bij welke man ze dus hoorde.

Dus nadat Pieke hartelijk begroet was, kwam Job en toen mama.

Uhm, yes .. nice to see you. How are you? 🙈

Uh…. En nu?

Wij in het Nederlands, wie is ze ook al weer? 🤣🤣🤣🤣

Gelukkig zag ze aan ons gezicht de twijfel & al snel vertelde ze ons dat ze Lydia was. De vrouw van Alfred. 😉

Alfred werkte bij ons in de keuken, maar heeft slokdarmkanker en is dus niet meer in staat om te kunnen werken.

Ondanks de ziekte, mag het naar omstandigheden goed gaan met hem.

Gelukkig kon ze het wel begrijpen toen we haar vertelde dat we echt even moesten denken wie ze was. 😄

Terug naar de morgen:

De allerkleinste dronken heerlijk hun porridge op, en wij maakte ondertussen wat foto’s. 📸

Nadat ze de porridge ophadden, moesten we even rakka rakka ( betekend snel snel ) wat bekers afwassen.

Want helaas hebben we deze tekort…🥴

Sommige zijn helaas versleten, en de muizen vinden ze ook erg lekker. 😋

Al snel stonden er weer nieuwe afgewassen bekers, en zo kregen alle kinderen een beker Porridge.

Na de Porridge was het al snel tijd om de borden voor de lunch klaar te maken.

Ze hadden een briefje daarop stond hoeveel kinderen aanwezig waren per klas.

Zo werden de borden uitgeteld, en werd het fruit gesneden wat de kinderen deze dag zouden krijgen. 🍋

Een heerlijke lemon! 💛

De kleintjes kregen een halve & de grote kinderen een hele.

Het was leuk om te zien hoe de nieuwe kookpotten er in het echt uitzagen.

Zo fijn! Geen rook meer in de keuken. En Saidi de jongen die iedere dag in de keuken werkt vertelde dat het zo fijn was. Hij hoefde niet meer zo vaak te roeren, en het eten is veel sneller klaar. Omdat het nu met het deksel erop veel beter kan koken.

Al snel werd het eten uit de pannen geschept en zo werden de bordjes stuk voor stuk gevuld.

💚💛🧡❤️🩷🩵💙

We waren echt een team: Saidi en mama deden de rijst, Linda en Pieke de bonen ..

Job met Salma gaven de borden door.

En Albert zorgde dat alle borden netjes verdeeld werden.

Job merkte al snel op dat het veel handiger zou zijn als hier een werk tafel zou komen.

Hij had dit al veel eerder opgemerkt aan de hand van foto’s, dus bedacht Job een plan.

Vanuit Nederland had hij wielen meegenomen. Ja wielen. 😂 totaal 12 kg. Dus Job moest keuzes maken hoeveel kleding hij zou meenemen, want de wielen waren zeer belangrijk.

Gelukkig hoeft hij niet alle dagen dezelfde polo aan hoor. 😜

Gelukkig hoefde Job z’n koffer niet open, want wat ga je doen met zoveel wielen in Kenia.

🤔 🤔

Laten we hopen dat de jongens hun koffer ook niet open hoeven, want die hebben er dus ook een paar tussen hun ondergoed zitten ivm het gewicht.😁

Toen we de borden met rijst aan het vullen waren. 400 stuks. Besefte we nog meer hoeveel werk het eigenlijk is voor de staff van Ruth’s Shelter.

Terwijl ze nooit klagen, en met zweet op hun voorhoofden aan het werk waren.

Al snel verschenen de kleintjes weer en hielpen we met het uitdelen van het eten.

Met trots liepen de kinderen terug naar hun klas om te gaan eten. 😋

Wij deden ondertussen een rondje met de directeur van de school door de school.

Hij informeerde ons een aantal weken geleden dat sommige klaslokalen echt in zeer slechte staat zijn. 🫢

Vooral de vloeren waren verschrikkelijk. En het niet lang meer zou duren, of de kinderen zouden last gaan krijgen van ‘jiggers’.

Dit zijn eigenlijk zand vlooien.

De schoolbankjes staan echt op een vloer die bestaat uit zand, gruis, en beton.

Ook de muren en het open plafond is echt toe aan vervanging.

Omdat we dit ‘probleem’ al een poosje wisten, zijn we in NL op zoek gegaan naar sponsors.

En hoe bijzonder mooi was het, om vandaag te kunnen vertellen aan de directeur dat het renoveren van de 5 klassen in gang gezet kan worden.

Mede door een aantal grote sponsors. BEDANKT DAARVOOR!

Als het goed is gaan ze er zo snel mogelijk aan beginnen.

Omdat we zaterdag ook een bed beloofd hadden aan het zoontje van Emmah en we ook hout nodig hadden voor de tafel voor in de keuken.

Besloten we naar een houtzagerij te gaan. 🪵

Samen met Albert en Ruth ging we op pad. 🚌

Ruth wist een plaatselijke en betrouwbare timmerman. En al snel was het bed besteld voor Jayden.

Helaas verkocht deze timmerman geen losse planken, dus verwees hij ons door naar een ander. 😉

Daar aangekomen vonden we snel wat we wilde hebben, en bestelde Job het hout.

Zo grappig om te zien, hoe anders het gaat dan in NL. 🙊😂

Op blote voeten in de werkplaats in NL .. 🙊

In Kenia kan alles zeggen wij dan.

😁

Helaas paste het hout niet in onze auto, dus regelde Ruth vervoer.

Terwijl Albert en mama een praatje hadden over van alles en nog wat. Keken Job en Pieke hun ogen uit.

Zo grappig, een soort van Esselink maar dan in Kenia.

Albert vertelde mama dat ze allemaal zo hadden uitgekeken naar onze komst. 🤎

En ze iedere dag dankbaar zijn voor Ruth’s Shelter. 🧡

Dat ze daar vanuit zoveel kinderen eten kunnen geven.

Nadat we het hout besteld hadden, zijn we nog eventjes langs Emmah gegaan.

Grappig dat we er dus zaterdag achterkwamen dat zij midden in de wijk / straat woont waar het eigenlijk allemaal begon. Ruth’s Shelter.

Waar ik samen met Moos bananen uitdeelde aan de kinderen.

Al snel zagen we heel veel bekende uniformen, en gezichten.

En het was erg bedrijvig in de straat. Heel veel moeders waren bezig met hun kraampje. Zo was er een vrouw maiskolven aan het verhitten, waardoor je ze dus zo kon eten. 🌽

Ook was er een man druk bezig met het maken van een soort aardappelschijfjes, en zijn vrouw verkocht deze voor nog geen 50 cent. 🥔

Ze waardeerde het enorm, dat we aan haar kraampje kochten.

Ook kochten we bij een ander kraampje wat rijst, bonen en groente voor Emmah.

Het werd al een beetje schemerig, maar Ascha het 18 jarige meisje met de baby van afgelopen april, wilde ons nog graag even zien.

We spraken af om in de wijk te blijven, en al snel kwam ze aan. Op haar arm een olijk manneke, die echt niet bang was voor ‘witte’ mensen. 😉

Helaas werd het echt te donker om nog langer te blijven, en reden we snel de wijk uit naar ons verblijf.

Het was een drukke lange dag, waarin we veel hebben kunnen doen!

En ook weer zoveel mooie herinneringen, die we niet snel zullen vergeten.🤎

Morgenochtend hopen we weer bij gezondheid naar de school te gaan.

Job zal dan een begin gaan maken met de tafel voor in de keuken.

En mama & Pieke zullen gaan helpen in de keuken.

We hopen ook met de kinderen de dag te openen, uit de bijbel voor te lezen en te zingen.