Vanmorgen waren wij alweer vroeg op weg naar school.
Wij hebben deze reis een auto gehuurd en is Job onze taxidriver.
Gelukkig is het iedere dag hetzelfde ritje, dus je merkt bijna geen verschil tussen een Keniaan & Job.
Met Carel voorin worden wij zo naar de school gebracht. Eerst een poosje over een hobbelige weg, om vervolgens op de grote weg te komen.
Het is de bedoeling om hier links te rijden en zolang er geen ander verkeer is lukt dat best.
Na een flink stukje rijden en een aantal drukke verkeerskruisingen, gaan we de wijk in, waarbij de weg meteen ook hobbeliger wordt.
Omdat het erg warm is, rijden we met de ramen open en komt de geur van ‘zweet, eten, regen en een soort ‘brand’ geur ons tegemoet. (Deze geur kun je niet echt uitleggen en als ik dan in Nederland ben mis ik dit geurtje ook echt.)
Het hoort gewoon bij Kenia. Ze hebben hier namelijk geen prullenbakken, dus elke ochtend wordt het afval op een hoopje gelegd en wordt er een brandende lucifer bij gegooid.
(tekst gaat onder foto’s verder)
De kids hadden net hun beker Porrdige op en in de keuken waren ze al druk bezig met de lunch.
De bonen stonden op het vuur en de rijst was net gekookt.
Salma was al druk bezig met het afwassen van de bekers waar de Porrdige in heeft gezeten en de borden voor de lunch werden uitgeteld en klaargezet.
Wij konden helaas niet helpen, want wij moesten druk aan de bak om alle kids op de foto te krijgen.
Vrijdag hadden we de playgroup, dat zijn echt de allerkleinste, en Grade 1 en Grade 2 gedaan.
Vandaag hebben we het grootste gedeelte gedaan. PP1, PP2, Grade 3, Grade 4, Grade 5, Grade 7, Grade 7 en Grade 8.
Wat een werk!!!
Maar ook zooooo ontzettend leuk.
We deden allemaal iets.
Piek riep de naam, Nelly de secretaresse controleerde de naam, mama spelde de button op, Carel gaf ze een lolly en Job maakte de foto.
Het ging ons gelukkig steeds makkelijker af, want hoe ouder de kids zijn hoe makkelijker het gaat.
Terwijl wij de kids op de foto zetten, waren de kleintjes uit de playgroup heerlijk aan het spelen.
En weet je hoe? De juf had alle kinderen aan hun stoeltje gezet en groepjes gemaakt.
Aan ieder groepje gaf ze iets om mee te spelen. En wat deden ze dat lief. Niemand ging van zijn of haar stoel af, en om de beurt speelde ze met iets.
Het is zo leuk om te zien hoe kinderen gegroeid zijn. Sommigen kwamen heel verlegen aanlopen en renden vervolgens met een grote glimlach terug.
(tekst gaat onder foto’s verder)
Al snel was het lunchtijd voor de kleintjes, en zagen we ze snel naar de keuken rennen.
Gelukkig was het toen nog droog en hoefden ze niet in de regen te lopen.
Wat een verrassing was het voor ze, want vandaag kregen ze een lekkere sinaasappel bij het eten.
Deze zuigen ze echt helemaal op, zodat er alleen een schil over blijft.
Iedere keer verbaast het ons weer, wat een verschil er is met de (meeste) kinderen in Nederland. Daar gaan de (meeste) kinderen naar school met een gevulde tas. Pakjes drinken, koekjes, snoepjes, boterhammen. En als we thuiskomen, we de koelkast kunnen opentrekken of hebben we in de voorraadkast genoeg keus om iets lekkers te eten…
Vandaag kwam Ascha ook nog op school een kijkje nemen, samen met baby Omar.
Wat was ze trots… We hadden vanuit Nederland wat baby kleertje meegekregen en wat voor ons niet meer zo ‘leuk’ is… wordt hier in alle liefde ontvangen. Zo leuk om te zien.
Na de lunch zetten we de grootste klassen op de foto. Met behulp van de leraren werden de kinderen een voor een geroepen.
Sommige hebben zulke moeilijke namen, wat voor ons gewoon lastig was om goed uit te spreken. Dat werd soms wel eens tot lachwekkend toe werd herhaald.
Toen was het ineens al 17:00 en hadden de oudste kinderen gewoon nog les! En ook op het schoolplein krioelde het nog van de kinderen.
Wat ons opviel was dat er vooral kleintjes bleven hangen, terwijl die eigenlijk allang uit waren. Ze bleven gewoon nog op school rondhangen. Van de glijbaan, op de schommel. Wat hadden ze een pret met elkaar!
(tekst gaat onder foto’s verder)
Morgen DV hopen wij weer vroeg naar school te gaan.
Dan hopen we alle kids een werkje te laten maken voor de sponsors in Nederland.
Ook hopen we op bezoek te gaan bij onze lieve kok Alfred. Hij heeft sinds afgelopen periode te horen gekregen dat hij slokdarm kanker heeft. Ondanks hij ontzettend ziek is geweest en er bijna geen uitzicht meer was… Mochten we horen dat het naar omstandigheden goed mag gaan met hem.
We hopen hem morgen te bezoeken.
We willen jullie allemaal heel heel erg hartelijk bedanken voor de bijdrage naar aanleiding van de tassen actie. We hebben een heel mooi bedrag opgehaald en hopen alles, zo de Heere wil en wij leven zullen, woensdag uit te delen.
Wat zullen ze blij zijn, zowel de kinderen als de ouders!
Vind je het nu ook leuk om een kind te sponsoren? Voor €25,- in de maand kan er een kind naar school, krijgt het onderwijs en twee maaltijden per dag.
Nog niet alle kinderen hebben een sponsor, dus bij deze de oproep! Wat zou het fijn zijn als alle kinderen een sponsor mogen hebben. Dat ze weten dat er iemand voor hun schoolgeld zorgt, dat ze de maaltijden op school kunnen nuttigen en ze onderwijs kunnen krijgen! Maar bovenal het allerbelangrijkste… dat ze uit de Bijbel horen vertellen. Over de Heere Jezus, die ook zij nodig hebben. Om te leven en te kunnen sterven.
Hierbij een link voor het sponsoren voor een kind bij Ruth’s Shelter.
https://www.ruths-shelter.nl/sponsor-een-kindje/
Een lieve warme groet van ons.
Bianca, Carel, Job & Piek.