Woensdag 6 maart | Kenia!

Hier weer een berichtje van ons, vanuit het verre Kenia.

Vanmorgen vroeg werden we gewekt door keiharde regen. Het was vandaag echt warm en benauwd.
Om 05:00 dachten we even een andere oplossing te moeten bedenken voor het vervoer naar de school, want achter op de motor met regen…
Maar gelukkig was het bij vertrek droog. En ook al lekker druk op de weg. Via heel wat regenplassen en krioelend verkeer, waarbij iedereen kriskras door elkaar gaat, kwamen we aan op de school.
Tegelijkertijd stopte er precies een Tuktuk met een bestelling voor de keuken; watermeloenen.
Vandaag kregen alle kids een lekker stuk watermeloen en zoals je straks zult zien op de foto’s en filmpjes, genieten ze hier enorm van.
Mirte (de dochter van Gertjan) was vandaag ook gezellig van de partij. Zij draaide een dagje mee met teacher Rachel. Zij is de juf van Grade 1. Omdat we voor alle sponsors in NL een berichtje vanuit Kenia willen schrijven, begon Mirte alvast in Grade 1.
We hadden van tevoren al wat voorbereidt voor de kinderen, door alvast wat voor te schrijven en het resultaat is mooi geworden!

Job kon vandaag ook eindelijk beginnen met het bevestigen van de nieuwe bankjes aan de muur.
Het gaat allemaal lekker op een typische Keniaanse manier, lang wachten, veel geduld hebben, alles vertraagd en niemand die zich druk maakt of haast heeft.
En eigenlijk ook wel prima! Maar zo sta je bijv. ook gerust een half uur ergens op te wachten als je iets moet afrekenen bij een winkeltje.
Zo moest Job eerst 7 ritjes maken naar de houtzagerij, voordat hij daadwerkelijk kon beginnen met het hout.
Het andere hout voor de kast in de roodstore is inmiddels besteld en wordt hopelijk vrijdag geleverd.
Helaas ging gister de zaagmachine vanuit NL niet aan, dus besloot Job hem terug mee naar ons verblijf te nemen. Enigszins teleurgesteld, want deze zaag is hier niet te verkrijgen.
Maar warempel, zette Job de zaagmachine voor de grap voor het slapen gaan aan. EN HIJ DEED HET!
Met grote trots kon Job de zaag weer gebruiken en zo hangen er inmiddels twee prachtige, mooie, opklapbanken aan de muur.
De kinderen vonden het ook reuze interessant…

Mama & Pieke zijn begonnen met de kinderen op de foto te zetten, wat een heel werk is! Maar wat is het toch ook iedere keer weer leuk om te doen!
We startten in de playgroup, de allerkleinste kinderen. Inmiddels weten ze drie Engelse woorden: Mama Bianca, Pieke en het geluid van een schaap: mé-é-é. We vorderen al!
We zochten een mooi plekje in de schaduw op en hebben toen alle kinderen een nieuwe naambutton gegeven.
Oh, wat lijken die namen op elkaar. Mohammed Ali/ Mohammed Omar… Oh nee wacht! We zaten te wachten op twee kinderen, maar het bleek om hetzelfde kind te gaan ��. Ummi Amis – Jummi Hamisi. Neeee, riep de juf, dat zijn twee verschillende.
Het was een hele puzzel! Voor de kinderen heel spannend om op de foto te gaan, maar toen ze allemaal een sticker kregen waren ze helemaal blij!

Het is heel fijn om jullie te mogen vertellen dat we vanaf gisterenavond weer een aantal sponsors erbij mogen hebben, dank jullie wel daarvoor.
Zo fijn! Er zijn nog kinderen die geen sponsor hebben, dus mocht u of jij het willen, zouden we er heel blij mee zijn! Voor €25,00 euro per maand help je weer een kindje!

Van de kleinste kindjes maakte we een groepsfoto, ook dit was een hele klus. Samen met juf Naomi hebben we een mooie foto kunnen maken. Daarna hebben we de PP1 klas gedaan. Morgen DV hopen we de PP2 klas te gaan doen.

Toen was het alweer lunchtijd en al snel stroomde de keuken vol met kinderen. Eerst de allerkleinste playgroup en zo steeds een klas hoger. Allemaal kwamen ze om een bordje met eten, met daarnaast een groot stuk watermeloen.
Zodra alle kinderen dan weer in de klas zijn, bidden ze gezamenlijk met de juf of meester en kunnen ze er heerlijk van gaan genieten. Met de blote handjes wordt het echt tot de laatste rijstkorrel opgegeten en de schil van de watermeloen wordt nog net niet opgegeten.

Toen de kleinste kinderen hun bordje kwamen halen, liep ik eventjes mee stiekem achter hen aan. Tussen een groepje meisjes liep een klein jongetje, ik schat nog geen 4 jaar oud. Het meisje merkte op dat hij zijn bordje bijna liet vallen en ze pakte snel zijn bordje over… Samen met hem liep ze naar hun klaslokaal, om vervolgens allebei lekker te gaan eten. Wat een lief gebaar, voor zo’n jong meisje. Een mooi gebaar van naastenliefde.

Er arriveerde een wat grotere Tuktuk en die zat vol met hout voor de kookpotten, zodat ze weer een poosje vooruit kunnen! Zoals je misschien wel op sommige filmpjes kunt zien, is het zeker voor de kleinere kinderen echt wel een stukje lopen naar de keuken. Daarom zijn we zo ontzettend blij met de diningroom, waar we hard voor aan het sparen zijn. Deze komt als het goed is tegenover de keuken en kunnen de kinderen daaronder in de schaduw hun maaltijden nuttigen.

Oh, wat hebben ze gesmuld van de watermeloen. De kinderen in PP1 en PP2 vonden het maar wat gezellig dat wij even om een hoekje keken. Iedereen genoot op zijn of haar eigen manier. Sommigen zaten stilletjes te eten en anderen zat hard te kauwen. Weer een ander at eerst zijn watermeloen op en de laatste bewaarde die voor het laatst. Schattig gezicht…

Na de lunch brachten ze hun lege bordjes weer naar de keuken en gingen ze een poosjes slapen.
Helaas hoorden we dat er een leerling uit de plangroep was gevallen en met zijn hoofd tegen een punt aan was gekomen, buiten op het pleintje.
De twee juffies hebben hem snel naar de dokter gebracht, we zijn heel benieuwd hoe het met hem gaat. Echt sneu en schrikken!

Na de lunch, toen de juf met de leerling naar de dokter was, ben ik alvast begonnen, met de kinderen te voorzien van een button.
Zo grappig was het, want ze zaten allemaal braaf te wachten. Sommige sliepen, omdat het na de lunch was.
Een voor een riep ik de namen en al snel kwamen ze naar voren. Degenen die sliepen, werden wakker geschud door de ander en naar voren getrokken. Zo zielig, half slapend. Ik besloot daarom morgen het af te maken en ze dan verder op de foto te zetten.
Zo konden ze heerlijk nog even verder tukken. Dit slapen is voor de kinderen heel normaal en zijn ze ook echt aan toe! Ze zijn al vroeg op school en midden op de dag is het echt warm. Daarom doen ze na de lunch echt allemaal even een dutje.

In de middag, toen de keuken was opgeruimd en kleinste kinderen al naar huis mochten, speelden we een potje BINGO met de staff van Ruth’s Shelter. We hadden eerst wat leuke cadeautjes gehaald, voor de prijzen en onderweg kwamen we nog ouders tegen die net hun kindje van school hadden gehaald.
Sommige zwaaiden enthousiast en anderen knikten alleen verlegen.

Wat een fanatiekelingen waren ze met de Bingo, vol spanning en aandacht luisterden ze naar de nummers die werden opgenoemd. Al snel had de eerste bingo en mocht Alfred een prijs uitzoeken.
Het viel op dat we dan best verwend zijn in Nederland en ze hier zo snel tevreden zijn. Ze zijn blij met zeep of een setje handdoeken.
Vol trots gingen ze daarna ook allemaal met hun cadeau naar huis. Toen wij het schoolplein afreden, zagen we nog wat kinderen die aan het wachten waren op hun ouders. Sommige waren gezellig samen aan het spelen in de schaduw, en andere renden vrolijk rond.
We werden hartelijk uitgezwaaid en we riepen dat we morgen weer terug zouden komen bij gezondheid.

Ondanks dat het ontzettend warm is, zijn we iedere dag weer blij als Job erbij mag zijn. Zoals sommigen van jullie weten, heeft Job in Nederland vaak hele erge migraine. Zo erg dat hij niet meer kan werken en bijna alle dagen op bed ligt. Hoe fijn is het dan dat het hier zo goed mag gaan, hij de kracht mag krijgen en zoveel voor de kinderen en de mensen hier kan betekenen.
Bijzonder!

Tijdens de terugreis naar huis, reden we nog langs wat winkeltjes voor een aantal souvenirs, die we namelijk hadden besteld.
Daarna reden we weer over de bekende, hobbelige weg terug naar ons verblijf.

We belden nog even met het thuisfront, want voor hen is het echt aftellen nu. Moos en Carel junior hopen D.V. vrijdag ook de reis naar Kenia te maken en we hopen, als alles goed mag gaan, elkaar hier zaterdag in gezondheid op de Airport bij Mombassa te ontmoeten.
Oh, wat kijken we naar ze uit. We hopen op een fijne tijd met elkaar.
De koffers hadden wij al gevuld, dus hopelijk gaat dat goed tijdens de controle. 🙂

Morgen is het alweer donderdag! Wat gaat de tijd toch snel. We hopen dan de rest van de klassen af te gaan voor een foto en ze het werkje te laten maken voor de sponsors in NL.
Als laatste doen we nogmaals de oproep; met de vraag of er nog mensen zijn die een kindje willen sponsoren bij stichting Ruth’s Shelter. Op de website is alle informatie hierover te vinden!
Alvast heel hartelijk dank.

Nog een fijne avond & een lieve groet vanuit Kenia.